Persoonlijk, Sustainability |

juli 29, 2018

| by

Positive peer pressure

Sinds een paar weken ben ik aan de slag bij W.Green. We zitten in een super gezellig kantoor in Oost tussen de planten. In het toilet staan allemaal handcremes en zeepjes van natuurlijke merken, er zijn vier verschillende bakken om het afval te scheiden en de koffie’s worden gemaakt met havermelk. Naast ons zit ook nog een kantoor en we delen met hen de tuin, waar we samen lunchen.

De lunch wordt alltijd voorbereid door iemand van het team. Uitgebreide salades en curries stonden vorige week op het menu. Allemaal biologisch. En vegan! Een groot deel van de meiden op kantoor eten namelijk vegetarisch en sommigen ook nog vegan. Hoewel veganistisch eten de laatste tijd veel meer in opkomst is en veel cafés en restaurants vegan opties op de kaart hebben is de hollandsche pot nog steeds gewoon aardappelen, groente en vlees! Vegetarisch koken wordt vaak gedaan door het vlees weg te laten maar vegan is opeens ook zonder melk, boter, ei, honing, room en kaas! Dat lijkt in eerste instantie moeilijk, tot je de alternatiever gaat zien. Je kunt makkelijk koken met kokos-, soya-, haver- of rijstmelk. De zelfde alternatieven zijn er voor room. Plantaardige boter of olie kennen we natuurlijk al. Ei vervanger zijn ook te vinden. Oké, geen gebakken eitjes meer maar in een cake kun je ei bijvoorbeeld heel goed vervangen door … appelmoes! Kaas blijft natuurlijk moeilijk te vervangen, maar kaas is ook wel echt een lekker extraatje en meestal niet de kern van een recept.

Inmiddels heb ik er ook aan moeten geloven. Lunch klaarmaken voor het hele team. Ik kan aardig koken maar had toch een beetje knikkende knietjes om voor ervaren veganfoodies een volwaardige lunch klaar te maken. Ik moest even drie keer nadenken voor dat ik een goede vegan maaltijd op tafel kan zetten. Maar na drie keer nadenken was het wel gelukt! Omringt zijn door mensen verschillende culinaire achtergronden die stuk voor stuk een vegan maaltijd voor 10 mensen weten klaar te stomen, is echt wel inspirerend. Er zitten zelfs wat (vegan) food bloggers bij ons op kantoor waarvan ik de recepten nog makkelijk kan terugvinden ook.

Ik drink nog steeds mijn cappuchino met koemelk en bak mijn bio-eitjes in roomboter maar ik heb wel nieuwe gerechten in mijn persoonlijke kook repetoire. Dat die recepten allemaal vegan zijn, is natuurlijk mooi meegenomen!

Vegan inspiratie op kantoor:

http://www.gowiththeglow.nl/ 

https://lisagoesvegan.com/

Persoonlijk, Sustainability |

juli 9, 2018

| by

Minimalism

“Minimalism is a lifestyle that helps people question what things add value to their lives. By clearing the clutter from life’s path, we can all make room for the most important aspects of life: health, relationships, passion, growth, and contribution.

There are many flavors of minimalism: a 20-year-old single guy’s minimalist lifestyle looks different from a 45-year-old mother’s minimalist lifestyle. Even though everyone embraces minimalism differently, each path leads to the same place: a life with more time, more money, and more freedom to live a more meaningful life.

Getting started is as simple as asking yourself one question: How might your life be better if you owned fewer material possessions?”

Minimalisme is al heel lang een trend. Of in ieder geval trending. Het klinkt als een lifestyle waarbij je alles opgeeft en met een koffer vanuit je auto leeft. Joshua Fields Millburn & Ryan Nicodemus hebben een docu gemaakt, The Minimalists, waarin dit aan bod komt. Maar ook dat minimalisme niet alleen het leven met één koffer is. Het gaat over waarde geven aan de spullen die je hebt, überhaupt weten wat je bezit en daar gelukkig mee zijn. Het is geen verbod op kopen (joepie) maar het gaat wel over nadenken voordat je iets koopt. We kunnen niet allemaal al onze bezittingen opgeven en als een stel nomaden door het leven gaan, maar we kunnen wel allemaal nadenken over ons koopgedrag. Klinkt niet zo heel lastig lijkt me.

Ik ben vorig jaar naar Kopenhagen verhuisd, ik vertrok zonder plan en met één tas. Redelijk minimal. Na 2 weken had ik een reden gevonden om te blijven en een kamer bijna een uur fietsen vanaf het centrum op een plek die ze the ghetto noemden, kwam ik later achter. In dat jaar ben ik natuurlijk spullen om me heen gaan verzamelen. Oude spullen vanuit Nederland werden meegebracht door bezoek maar ook nieuwe dingen. Je hebt dingen nodig, je wilt dingen hebben. Ook een beetje een thuis inrichten is belangrijk. En voor mij betekent dat veel en vol. Maar juist omdat ik veel nieuw kocht vroeg ik me bij alles af of ik het echt nodig had maar ook of ik er gelukkig van werd. Je kunt wel heel praktisch een Ikea bureaustoel kopen maar als het een lelijk ding is ligt ie er net zo snel weer uit. Wegwerpmiddelen. Kijk als je daar echt niets om geeft prima, maar ik schrijf hier voor de maximalisten, modemeisjes en modemannen, designlovers en whatnot.

Ontspullen is een goed begin. Waarschijnlijk krijg je daar ook een heleboel rust van in je hoofd. Doe vooral niets weg wat je niet weg wilt doen maar ga eens goed na wat je allemaal wel en niet gebruikt. Als je niet meteen wilt beginnen kun je nog wat tijd verdoen met deze mini-serie van Bedrock en &C, waarbij Nicole Huisman (Styliste) en Nina Pierson (impact ondernemer, oprichter van o.a. Bedrock en SLA) even een flinke bezem door hun leven halen.

Dus ook om een beetje minimaal te blijven, niet meer tekst dan dit. Ga nu maar ontspullen. Of vlogs kijken. Of bier drinken.

https://www.theminimalists.com/minimalism/ (Op netflix)

http://konmari.com/

https://www.bedrock.nl/category/watch/mini-my-life/

Persoonlijk, Sustainability |

juli 1, 2018

| by

Het is groen en duurt twee maanden

In Kopenhagen werkte ik voor een bedrijf dat software maakte waarmee bedrijven zelf hun PR kunnen doen. Geen PR Bureau, maar ik werkte wel met perslijsten en het vinden van de juiste mediacontacten. Hierdoor merkte ik hoeveel ik nog niet wist over de communicatie kant van de modewereld. Het versturen van pressreleases, publicaties in magazines, de invloed van journalisten, stylisten en andere influencers, promoten door middel van instagram en influencer marketing. Mijn interesse was aangewakkerd. Eenmaal terug in Nederland hield ik oren en ogen open voor opties om mijn horizon te verbreden.Via via kwam ik bij W. Green terecht.

W.Green is een Communication Agency gespecialiseerd in sustainable fashion & lifestyle. Ze doen PR en communicatie maar ook (re-) branding en organiseren evenementen. Ze werken met merken zoals Fjällräven en Armed Angels maar ook met LEMONAID+, Vegan Junk Food Bar en Professor Grunschnabel. 

Na een korte ontmoeting op hun persdag was er meteen een goede klik en zou ik in de zomer twee maanden het team kunnen versterken als Creative Intern. Een stage voor iemand die al een tijd afgestudeerd is klinkt misschien ondergewaardeerd, maar omdat het een nieuwe richting is, zie ik het als leerervaring en als experiment om te kijken of dit iets voor mij is.

Morgen begin ik met een zomerstage bij W.Green. Om eens te kijken of de communicatie kant van mode iets voor mij is, om iets te leren over de communicatie en te werken met mensen en bedrijven die duurzaamheid belangrijk vinden. Komende twee maanden wil ik elke week een stukje schrijven over ontdekkingen, ontmoetingen, gerelateerd aan mijn werk bij W.Green. Misschien nieuwe merken of projecten, interessante lunchgesprekken of verhitte discussies, verschillende visies op duurzaamheid en vast nog veel meer.

Afgelopen vrijdag ben ik al even langs geweest op kantoor, meteen mocht ik aanschuiven bij de vrijmibo. De toon is gezet, deze zomer wordt een feestje!

http://www.wgreen.org/

https://www.chapterfriday.com/2017/08/interview-willa/

Introducing: The maximalist that doesn’t want to be too much

Posted in Klere industrie, Persoonlijk, Supercalifashionlicious |

juli 1, 2018

| by | Comment

Voor de mensen die mij kennen hoef ik deze waarschijnlijk niet uit te leggen. Misschien heb je me wel eens zien lopen in een oranje jas of met een glitter trui. Bijna zeker dat je mij niet kunt voorstellen zonder pantsersjaal, bij welke outfit dan ook. Begin kunstacademie droeg ik voornamelijk zwart maar toen kroop ik uit mijn modeschulp en nu ben ik zelfs omgedoopt tot glamourhippie. Eigenlijk geen zwart meer te bespeuren in mijn kledingkast. Maar tijdens mijn mode-opleiding, waar de focus lag op design, kwam ik ook steeds meer te weten over de industrie. En ook wat er allemaal mis is met die industrie. Ik verdiep me er nog dagelijks in.

Het verbaast me toch altijd weer dat ik soms moet vertellen dat alle kleren die jij op dit moment draagt zijn gemaakt door mensenhanden. Geen uitzonderingen. En dat de omstandigheden waarin die kleding wordt gemaakt niet altijd even lekker is. En dat valt helaas vaak niet te zien aan de prijs. Goedkoop is vaak fout maar duur kan net zo vaak fout zijn?.. MOEILIJK!

Waar ik dan door geïnspireerd raak is dingen zoals minimalisme en zero waste. Alleen ben ik helaas niet het type wat door het leven gaat met 1 paar jeans en 5 witte shirts. Ik wil glitter, stippen, strepen, pied-de-poule, prince de galle, kant, bloemen en dat afgetopt met een panterprint. Niet echt minimalistisch dus. Maar ik probeer zo mijn eigen manieren te vinden. Kortom: The maximalist that doesn’t want to be too much.

Af en toe wil ik wel eens een kritische noot richting de modelindustrie posten. Maar enkel kritisch zijn werpt natuurlijk geen vruchten af. Ik word omringt door allerlei inspirerende mensen dus ik hoop dat het een crowdcreation kan zijn waaraan iedereen mag bijdragen. In deze tijd van online content creators en influencers ga ik ook proberen online mijn ding doen. Ook bij gebrek aan content die aansluit bij mijn smaak en interesse, dus dan maak ik het zelf maar! Bij deze dus mijn eerste blog. 

Disclaimer

Ik zie het zo, focus je op waar jij zelf de meeste impact kunt maken. Ik heb een mode-achtergrond dus mensen geloven mij eerder als ik over duurzame kleding praat dan over auto’s, software, fossiele brandstoffen of kwantum mechanica. Vandaar dat ik het voornamelijk heb over de kledingindustrie. Ik eet wel vlees, ik pak soms het vliegtuig en ook heb ik een iPhone. Alleen eet ik misschien één keer per week vlees, vlieg ik niet geregeld en ben ik ook niet zo’n gadget freak dat ik ieder half jaar een nieuw model van iets aanschaf. Wat ik wél deed was heel veel kleding kopen en daardoor ook veel invloed had op die industrie. Door daar iets te veranderen verander ik meer dan mijn iPhone op te geven. Misschien doe ik dat op een dag ook wel. Wat ik probeer te zeggen is dat ik nooit streng zou zijn op iemand zijn eetgewoontes, iPhone-verslaving of kleding. Het gaat niet om elkaar afstraffen op bepaalde gewoontes maar nieuwe gewoontes aanmoedigen! Ik hoop dat ik door het delen van mijn perspectief over de kledingindustrie een kleine verandering teweeg kan brengen. En misschien naar handelt. Of niet. Of een keer. Of je vindt het zo fantastisch dat je nooit meer iets anders wilt. Kan allemaal. Kortom, ik probeer tips en feedback te geven dus hoop dat ook te ontvangen!